Als wij aan onze gezondheid werken dan merk je dat oude klachten en oude patronen langzaam gaan veranderen en verdwijnen. Natuurgeneeskunde richt zich op de oorzaak van een verstoring. Hoe komt het dat jij/jouw lichaam nog steeds dit patroon vertoont? Het kan niet zo zijn dat als je een klacht hebt en de bloeduitslag is prima, dat dan je klachten ook opeens niet meer bestaan. Hoe definiëren wij dan ziekte? En is de klinische afwezigheid daarvan genoeg om gezond te zijn?
Een gekwalificeerde therapeut, coach, (huis)arts of specialist is een professioneel opgeleide vakpersoon die voldoet aan de kwaliteitseisen gesteld door zijn/haar overkoepelende vereniging. Onder natuurgeneeskundige wordt ons beroep gezien als een alternatief op reguliere geneeskunde, die ons op haar beurt ziet als complementaire geneeskunde.
Complementair betekend aanvullend (op regulier). Alternatieve geneeskunde is niet te verwarren met alternatieve geneeswijzen. Geneeswijzen kunnen traditionele kennis bezitten, overleveringen binnen een familie of op een andere wijze verkregen zijn. Alternatieve geneeskunde zoekt naar een alternatieve manier waarop er naar gezondheid en ziekte gekeken wordt én een alternatieve manier om tot een helingsproces te komen. Het woord geneeskunde verwijst bij complementair en alternatief naar de begintijd van onze westers geneeskunde, in een tijd waarin er nog geen onderscheidt was met regulier én dat de volkskennis hierin nog verwerkt en toegepast werd.
Reguliere geneeskunde zal in een behandeling de ziekte willen definiëren of het uitsluiten daarvan, waarbij er ingezet wordt op et verminderen van de symptomen en de klachten.
De woorden worden dus verschillend gebruikt, zo ook de kijk en waardering naar elkaars professie. 'Is het wel evidence based' of 'kan het wetenschappelijk onderbouwd worden' zijn zinnen die ik vaak hoor. De realiteit is dat de vraagstelling en het uitgangspunt van een onderzoek bepalen hoe de uitkomsten geïnterpreteerd kan worden. Met andere woorden wát is het belang van de onzerzoeksvraag! Klinisch onderzoek wordt verricht op vrijwilligers. Vanuit natuurgeneeskundig oogpunt is geen énkel mens hetzelfde én wordt er anders gekeken naar chronische ziektebeelden. De pricipes voor wetenschappelijk onderzoek staan vast: eerlijkheid, zorgvuldigheid, transparantie, onafhankelijkheid, verantwoordelijkheid. Dit, willen wij volgens mij allemaal.
Omdat in het verleden niet alle kruiden bruikbaar zouden zijn, bij de doorontwikkeling van de reguliere geneeskunde, ontstond er een noodzaak om stoffen te extraheren en te synthetiseren. Zo ontstond de farmaceutische industrie. Hun zoektocht, om voor hen niet praktische werkingen van kruiden uit te sluiten, heeft echter niet geleid tot bijwerkingsvrije medicatie. Zoals ik het zie komt dit doordat het uitsluiten van contra-indicaties een persoonlijk aanpak vereist. De standaard van gerandomiseerd onderzoek maakt individualisatie onmogelijk, omdat medicatie voor een brede groep geschikt moet zijn.
Dit is significant anders dan de geïndividualiseerde aanpak van een alternatieve / complementaire therapie. Het is niet alleen de visie op ziekte en gezondheid die anders is, maar óók de investering in de individu. Daarnaast is het prettig dat er gestandaliseerde zorgmethodes zijn in grotere zorginstellingen. Op die manier is er een breder zorglandschap ontstaan. In een aanvullend traject kunnen er zo keuzes worden gemaakt die de patiënt ontlasten óf aansterken gedurende een zwaardere periode in hun leven.
De uitdrukking 'baat het niet, dan schaadt het niet' kan nooit een objectieve professionele behandelmethode zijn. De belastbaarheid van een individu moet áltijd worden overwogen in therapie en advies.
De RBCZ is de koepelorganisatie die staat voor een vrije zorgkeuze, waarbij complementaire en alternatieve opleiders, instituten, beroepsverenigingen en therapeuten aangesloten zijn. Er zijn steeds meer regulieren specialisten en instellingen die RBCZ gecertificeerde therapeuten erkennen.